Ośrodek

PROGRAM TERAPEUTYCZNY
NIEZALEŻNE DOMOSTWO „SAN DAMIANO”

Ośrodek Rehabilitacyjny dla Uzależnionych od Substancji Psychoaktywnych „San Damiano”

Pobierz całościowy program terapii w formacie PDF

WSTĘP

Ośrodek Rehabilitacyjny dla Uzależnionych od Substancji Psychoaktywnych „San Damiano” jest prowadzony przez Klasztor Franciszkanów w Chęcinach (k./Kielc). Ośrodek zlokalizowany jest w budynkach klasztornych przy ul. Franciszkańskiej 10 w Chęcinach.
Ośrodek powstał 1 kwietnia 2004 z inicjatywy Zakonu Franciszkanów oraz osób duchownych i świeckich zaangażowanych w pomoc ludziom uzależnionym. Stanowi część działalności, prowadzonej przez Franciszkańskie Centrum Profilaktyki i Leczenia Uzależnień w Chęcinach. Ośrodek współpracuje z Klasztorem Franciszkanów, Stowarzyszeniem PADRE Profilaktyka Aktywne Działanie Rozwój i Edukacja, Świetlicą Socjoterapeutyczną PROMYK DNIA, natomiast w zakresie postrehabilitacji pacjenci mają możliwość korzystania z Hostelu dla Uzależnionych od Substancji Psychoaktywnych „RIVOTORTO” oraz z Hostelu dla Uzależnionych od Alkoholu „Wspólnota”.
W zakresie szkoleń, praktyk Ośrodek „San Damiano” współpracuje z Katedrą Psychoprofilaktyki Patologii Społecznej Katolickiego Uniwersytetu w Lublinie, Instytutem Nauk o Rodzinie KUL oraz Wyższym Seminarium Duchownych Franciszkanów w Krakowie. Ośrodek „San Damiano”, czerpie z doświadczeń innych ośrodków zarówno katolickich jak i Monar. W działaniach partnerskich na rzecz profilaktyki uzależnień współpracuje z Stowarzyszeniem „Nadzieja Rodzinie” w Kielcach, ze Świętokrzyskim Centrum Psychiatrii w Morawicy, z odziałem terapeutycznym Aresztu Śledczego w Kielcach oraz z Gminną Komisją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Chęcinach. Pracę kadry terapeutycznej nadzoruje superwizor rekomendowany przez Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii.

ZAŁOŻENIA I ADRESACI TERAPII
W Ośrodku Rehabilitacyjnym dla Uzależnionych od Substancji Psychoaktywnych „San Damiano” w Chęcinach prowadzona jest terapia uzależnionych od substancji psychoaktywnych (F11.2-F19.2, z wyłączeniem F17.2). Ośrodek wykonuje stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne (kod resortowy 2752). Ilość miejsc w Ośrodku przewidziana jest na ok. 25 osób pełnoletnich; mężczyzn i kobiet w wieku 18-37 lat (z możliwością rozszerzenia grupy wiekowej w indywidualnych przypadkach).
Program terapii adresowany jest do dorosłych, posiadających pełną zdolność do czynności prawnych. Ośrodek nie jest ukierunkowany na leczenie osób z podwójną diagnozą. Osoba może ubiegać się o pobyt w Ośrodku po uprzednim zgłoszeniu (wpisaniu do kolejki oczekujących). Przyjęcie odbywa się na podstawie skierowania, wydanego przez lekarza. Warunkiem koniecznym przyjęcia jest posiadanie min. tygodniowej abstynencji lub poddanie się uprzedniej detoksykacji (odtruciu).
Orientacja religijna uzależnionych nie ma znaczenia przy przyjęciu do Ośrodka, warunkiem przyjęcia jest zaakceptowanie przez nich franciszkańskiego charakteru Ośrodka i wartości tu promowanych.

OPIS CELU I FILOZOFIA TERAPII
Celem oddziaływań terapeutycznych jest zmiana postaw osoby uzależnionej wobec substancji odurzającej w kierunku trzeźwości (rozumianej jako abstynencja od narkotyków oraz rozwój ku dojrzałej osobowości).
W oparciu o współczesne badania dotyczące profilaktyki i terapii uzależnień program Ośrodka kładzie nacisk na dokonywanie zmian w dotychczasowym funkcjonowaniu osób uzależnionych. Przyjmujemy, że związek pacjentów z substancją odurzającą ma charakter instrumentalny, wobec tego w terapii dążymy do ukształtowania dojrzałych postaw wobec siebie, innych, własnego życia i całego świata. Wraz z pacjentem kadra terapeutyczna pracuje nad tzw. „czynnikami chroniącymi”:
– Umiejętnością poszanowania prawa, norm, wartości i autorytetów społecznych;
– Nawiązaniem dojrzałych relacji z rodziną lub z osobami ważnymi;
– Zainteresowaniem nauką szkolną, podejmowanymi studiami lub pracą;
– Rozwojem życia duchowego;
– Nawiązaniem kontaktów i wchodzeniem w nowe środowiska, które będą wspierały rozwój pacjenta.

Jednocześnie w czasie terapii ogranicza się zachowania ryzykowne, co określa Regulamin Ośrodka „San Damiano”, stanowiący załącznik nr 1 do programu terapeutycznego oraz Podstawowy plan dnia Ośrodka „San Damiano”, stanowiący załącznik nr 2.

FRANCISZKAŃSKI CHARAKTER OŚRODKA
Patronem Ośrodka jest św. Franciszek z Asyżu. Nazwa Ośrodka: „San Damiano” nawiązuje do nawrócenia św. Franciszka: podczas modlitwy w zniszczonym kościółku Świętego Damiana (San Damiano), Franciszek usłyszał od Chrystusa wezwanie, aby odbudował zniszczony kościół. Podjął się tego zadania. W trakcie pracy zaczął rozumieć, że najważniejszą świątynią, w której mieszka Bóg jest drugi człowiek – zwłaszcza ubogi, trędowaty, znajdujący się na marginesie społeczeństwa.
Umiejscowienie Ośrodka przy Klasztorze Franciszkanów umożliwia rozwijanie duchowego elementu w terapii uzależnień. Duchowość jest rozumiana jako kształtowanie człowieka ku wartościom wyższym. Franciszkański charakter Ośrodka wyraża się w szczególnym ukierunkowaniu na następujące wartości:
• promocja chrześcijańskiej wizji świata – odniesienie do Jezusa Chrystusa i Ewangelii,
• wspólnota – tworzenie z Ośrodka – Domostwa (dbanie o Ośrodek jako dom w którym mieszkamy i żyjemy, nawiązywanie i pogłębianie relacji z członkami Społeczności, branie odpowiedzialności za leczenie własne i innych),
• uczciwość – przyjęcie i uznanie norm społeczności „San Damiano”,
• zaangażowanie w podejmowaną pracę – praca jest wykonywana jak najlepiej w odniesieniu do możliwości pacjenta, jest wyznaczana i monitorowana przez Społeczność (może mieć wymiar fizyczny, lub umysłowy – nauka, warsztaty terapeutyczne, zajęcia twórcze),
• uprzejmość i gościnność – wyraża się w dbaniu o społeczność lokalną, gości oraz innych przebywających na terenie Ośrodka.

„San Damiano” jest ośrodkiem o charakterze katolickim. Każda osoba uzależniona ma zapewnione prawo do wolności religijnej. Chrześcijanie mogą w czasie terapii rozwijać swoją relację do Boga. Uzależnieni innych wyznań lub niewierzący przez udział w praktykach o charakterze religijnym mogą osiągnąć ważne cele terapeutyczne: codzienna modlitwa i medytacja służą podejmowaniu refleksji nad sensem własnego leczenia i życia; niedzielna Eucharystia organizowana i prowadzona przez Społeczność Ośrodka i jest czasem, kiedy pacjenci integrują się z lokalną społecznością, przełamują bariery i lęki przed publicznym wystąpieniem oraz lokalną społeczność integrują z Ośrodkiem. W tej relacji leczący się w Ośrodku dają się poznać jako osoby niezagrażające. Wpływ lokalnej społeczności odgrywa istotną rolę w resocjalizacji osób uzależnionych; w bezpiecznym kontakcie z młodzieżą uzależnioną miejscowi ludzie wyzbywają się uprzedzeń i stereotypów. Prowadzone zajęcia z duchowości pomagają poznać i odbudować właściwy system wartości, dzięki temu uzależnieni łatwiej znajdują siłę do trzeźwego życia szukając pomocy u Boga oraz uczą się szanować świat wartości ludzi, którzy wokół nich żyją.

FORMY REALIZACJI
Program terapii realizowany jest w oparciu o MODEL SPOŁECZNOŚCI TERAPEUTYCZNEJ. Zasadniczą atmosferę, jaką chcemy wytworzyć w Ośrodku jest klimat domowy (rodzinny) wraz z całą strukturą społeczną. Aby to zaakcentować – do celów terapii Ośrodek został nazwany Niezależnym Domostwem „San Damiano”. Domostwo posiada swoje symbole (herb, logo, flagę i hymn), które przypominają o wartościach tego miejsca, wyrażają naszą odrębność jak i integrację z Chęcinami, Klasztorem Franciszkanów oraz lokalną społecznością.

FORMY TERAPII
1. Terapia grupowa – przy udziale terapeuty
• wieczorne dzielenie (omawiana jest codzienna aktywność członków Społeczności oraz ich sprawy)
• Społeczność Główna (omawiane są ważne sprawy pacjentów związane z ich terapią)
• Społeczność interwencyjna (udzielenie wsparcia w sytuacji kryzysowej)
• Ergoterapia (terapia poprzez pracę)
• Terapia w czynnościach dnia codziennego
• Grupy etapowe – nowicjatu, domowników, gospodarzy
• Grupy zadaniowe /spotkania zarządu, Służby Ochrony Domostwa
• Grupa biblijna
• Zajęcia z duchowości
• Grupa edukacyjna
• Terapia muzyczna
• Trening umiejętności społecznych i radzenia sobie ze złością
• Grupa teatralno – warsztatowa „Poznaj siebie” (arteterapia)
• „Nieruchome światło”
• Rehabilitacja zawodowa, artterapia: zajęcia manualne /glina, witraż, zajęcia z szycia, sznurek/
• Zajęcia sportowe
• Zajęcia integracyjne – zabawy, tańce, gry

2. Terapia indywidualna
• prowadzenie terapii przez wyznaczonego terapeutę (diagnoza, indywidualny plan terapii)
• badania oraz konsultacje lekarskie i psychiatryczne
• diagnoza i poradnictwo psychologiczne
• indywidualny kontakt z duszpasterzem Ośrodka
• pomoc w leczeniu chorób towarzyszących – w ramach współpracy z podwykonawcami

PODEJMOWANE DZIAŁANIA TERAPEUTYCZNE
1. Terapia pracą (ergoterapia): nauka podstawowych funkcji społecznych oraz czynności dnia codziennego gotowanie, sprzątanie, przygotowywanie pomieszczeń do zajęć, pranie, obsługa sprzętu domowego itp.).
2. Trening behawioralny (w zakresie zachowania).
3. Odnajdywanie sensu egzystencji i konstruowanie rozwojowego planu życia (logoterapia).
4. Porządkowanie własnych spraw administracyjnych (nauka pisania podań, kwestionariuszy, nauka wyrobienia dowodu osobistego, meldowania się, poznanie procesu ubezpieczenia bezrobotnych) i karnych (utrzymywanie kontaktu z nadzorującymi kuratorami i sądami), podjęcie lub kończenie przerwanej nauki szkolnej, szkolenia zawodowe.
5. Rozwijanie zainteresowań i różnych form aktywności: zajęcia informatyczne, muzyczne, plastyczne, kulinarne, itp.
6. Zajęcia rekreacyjne, sportowe, organizowanie wycieczek i obozów (silwoterapia).
7. Organizowanie spotkań z osobami żyjącymi trzeźwo, liturgii i uroczystości dla lokalnej społeczności.
8. Organizowanie czasu wolnego: gry świetlicowe, zabawy (ludoterapia).
9. Warsztaty terapeutyczne:
• z komunikacji inter- i intra-personalnej,
• warsztaty muzyczne (muzykoterapia), plastyczne i teatralne (terapia plastyczno-manualna i teatralna),
• zajęcia z duchowości (logoterapia).
10. Edukacja:
• z zakresu problemu uzależnień i nawrotów,
• z zakresu HIV/AIDS/HCV.

Podejmowane działania terapeutyczne są poddawane ewaluacji (przez monitorowanie zmian następujących u pacjentów oraz konsultacje z superwizorem).

CZAS TRWANIA I OPIS ETAPÓW TERAPII
Terapia w Ośrodku jest średnioterminowa – pełny cykl terapeutyczny trwa 6-12 miesięcy i jest podzielony na etapy. Proporcje czasu trwania etapów terapii mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Leczenie i zadania terapeutyczne rozpisane są na poszczególne etapy. Pacjenci od początku motywowani są przez terapeutów i Społeczność do podjęcia zadań terapeutycznych; mają jednak prawo do rezygnacji z leczenia. W sytuacji, kiedy notorycznie naruszają Regulamin Ośrodka Społeczność z Kadrą Terapeutyczną może rozwiązać kontrakt terapeutyczny.

ETAPY LECZENIA

I. Obserwator – jest to etap adaptacyjny.

Celem tego etapu jest zapoznanie się ze Społecznością, wartościami „San Damiano”, symboliką, regulaminem Domostwa i ustaleniami Społeczności.
Czas trwania: ok. 1 tydzień. W dniu przyjęcia Obserwatorowi zostaje przydzielony Opiekun (członek Społeczności bezpośrednio odpowiedzialny przed Społecznością za wprowadzenie Obserwatora w życie Ośrodka, wyjaśnia sens ustaleń obowiązujących na etapie Obserwatora, wspiera, pomaga wykonywać pracę). W trakcie najbliższej Społeczności Głównej Obserwatorowi przydzielony jest terapeuta indywidualny.

W tym czasie Obserwator:
– Nie głosuje na społecznościach,
– Nie dostaje zadań korekcyjnych,
– Nie ma funkcji,
– Nie wychodzi sam poza teren Ośrodka,
– Nie pracuje sam,
– Przekazuje pieniądze do Ekonoma na swoje konto (przy przejściu na kolejny etap ma możliwość zostawić pieniądze na pokrycie późniejszych kosztów związanych z wyjazdem z Ośrodka),
– Bezpośredni, telefoniczny kontakt z rodziną i znajomymi jest możliwy tylko za zgodą terapeutów.

Po tygodniu pobytu, na Społeczności Głównej, Obserwator podsumowuje swój pobyt (omawia zadania, symbole domostwa, relacje z Opiekunem), po czym następuje przejście na etap Nowicjatu i podpisanie kontraktu.

II. Nowicjusz – jest to etap diagnostyczno – adaptacyjno – motywacyjny.

Etap nowicjatu trwa ok. 2 miesięcy. Celem Nowicjatu jest zaangażowanie się w życie Domostwa. Jest to etap, na którym członek Społeczności uczy się odrzucać „narkomański” styl życia. W tym czasie osoba pracuje nad jakością komunikacji z innymi, dba o zdrowie, higienę osobistą, utrzymuje porządek we własnym pokoju. W czasie trwania tego etapu pacjent porządkuje sprawy administracyjne (ubezpieczenie, niejasności prawne itp.).

Na tym etapie pacjent:
– Kontaktuje się z rodziną za pomocą listów,
– Wychodzi na zewnątrz z osobą ze Społeczności,
– Głosuje i podejmuje decyzje wraz z całą Społecznością,
– W stosunku do osób z zewnątrz utrzymuje życzliwy dystans,
– Buduje relacje z członkami społeczności,

Zadania nowicjusza:
– Czynnie uczestniczy w zebraniach Społeczności,
– Podejmuje zadania i odpowiedzialności,
– Załatwia niezbędne sprawy administracyjne (np. ubezpieczenie),
– Zgłasza się raz w tygodniu na rozmowę indywidualną z terapeutą (o długości rozmowy decyduje terapeuta),
– Przygotowuje autoprezentację, którą przedstawia w czasie Społeczności Głównej,
– Na podstawie diagnozy przygotowuje wraz z terapeutą prowadzącym indywidualny plan leczenia,
– Uczestniczy w grupach terapeutycznych,
– Dba o higienę osobistą i porządek na terenie Ośrodka,
– Prowadzi systematycznie księgę nowicjatu,
– Stara się pogłębiać wiedzę nt. wartości, idei, symboli „San Damiano” i wcielać je życie.

Plan edukacji
– Edukacja prozdrowotna,
– Zajęcia z zakresu duchowości,
– Zajęcia z zakresu edukacji dotyczącej uzależnienia,
– Zajęcia z zakresu komunikacji interpersonalnej,
– Grupa biblijna.

W czasie Społeczności Głównej następuje przejście na etap Domownika. Temu wydarzeniu towarzyszy ceremonia Mszy św. sprawowanej w intencji nowego Domownika „San Damiano”, przy udziale lokalnej społeczności. Domownik podpisuje kontrakt na kolejny etap i otrzymuje koszulkę z logo Ośrodka.

III. Domownik – jest to etap zmiany, realizacji indywidualnych planów terapii.

Domownik stara się żyć wartościami „San Damiano”. Ma szczególny przywilej i zadanie być opiekunem Obserwatora, którego wprowadza w świat zwyczajów i wartości Domostwa. Zwraca uwagę na kształtowanie więzi i relacji z członkami Domostwa. Może wychodzić sam poza teren Ośrodka. Domownik rozpoczyna pracę nad poprawą relacji z rodziną/osobami ważnymi. Realizuje Indywidualny Plan Terapii, pracuje wraz z terapeutą nad pogłębianiem diagnozy problemowej. Etap ten trwa od 3 do 7 miesięcy. Celem etapu jest integracja ze społecznością Domostwa „San Damiano” i poznanie obszarów problemowych do dalszej pracy.

Na tym etapie
– Uczy się odpowiedzialności; podejmuje decyzje i ponosi ich konsekwencje,
– Egzekwuje u innych wykonywanie funkcji i zadań,
– Dba o Domostwo i członków społeczności,
– Może korzystać z Internetu,
– Może samodzielnie wychodzić poza teren Ośrodka,
– Ma świadomość jakości relacji z rodziną i osobami ważnymi.

Zadania Domownika
– Wywiązuje się z zadań kontraktu i indywidualnego planu leczenia,
– Podejmuje odpowiedzialności bycia Opiekunem,
– Uczestniczy w grupie etapowej,
– Prowadzi Księgę Domownika,
– Załatwi niezbędne sprawy administracyjne (zameldowanie po 3 miesiącach pobytu),
– Podejmuje funkcje kierownicze (jest członkiem zarządu),
– Wyjeżdża na przepustki,
– Uczestniczy w zajęciach z duchowości i grupy biblijnej,
– Uczestniczy w grupie nawrotów.

Plan edukacji
– Edukacja z zakresu komunikacji interpersonalnej,
– Trening Umiejętności Społecznych i Radzenia Sobie ze Złością,
– Zajęcia z duchowości,
– Grupa biblijna,
– Grupa nawrotów.

W czasie Społeczności Głównej pacjent przechodzi na kolejny etap Gospodarza. Przejściu pacjenta na kolejny etap towarzyszy ceremonia Mszy Św. podczas której otrzymuje znak Tau.

IV. Gospodarz – jest to etap o charakterze postrehabilitacyjnym.

Gospodarz stara się żyć wartościami „San Damiano” i promować je na zewnątrz. Może wychodzić sam poza teren ośrodka. Gospodarz kontynuuje i pogłębia pracę nad relacjami z rodziną/osobami ważnymi, wyjeżdża na przepustki, ma możliwość podjęcia nauki szkolnej, kursów zawodowych oraz ma możliwość podejmowania pracy. Etap ten trwa ok. 3 miesięcy. Celem etapu jest wdrażanie i utrwalanie nabytych umiejętności społecznych w życiu poza Ośrodkiem.

Na tym etapie:
– Podejmuje decyzje i ponosi konsekwencje,
– Samodzielnie planuje swoje działania w danym dniu (układa indywidualny plan dnia),
– Egzekwuje u innych wykonywanie funkcji i zadań,
– Dba o Domostwo i członków społeczności,
– Może korzystać z Internetu i posiadać telefon komórkowy,
– Może samodzielnie wychodzić poza teren Ośrodka,
– Pogłębia jakość relacji z rodziną i osobami ważnymi,
– Może podjąć pracę i zarządzać własnymi funduszami,
– Może podjąć naukę szkolną i podjąć kursy zawodowe po wcześniejszym uzgodnieniu z Kadrą i Społecznością.

Zadania Gospodarza:
– Wywiązuje się z zadań kontraktu i indywidualnego planu leczenia,
– Podejmuje odpowiedzialności bycia Opiekunem,
– Uczestniczy w grupie etapowej,
– Podejmuje funkcje kierownicze (jest członkiem zarządu),
– Wyjeżdża na przepustki,
– Uczestniczy w grupie nawrotów,
– Wypracowuje wraz z terapeutą plan na trzeźwe życie.

Plan edukacji:
– Grupa etapowa,
– Zajęcia z duchowości,
– Grupa biblijna,
– „Nieruchome światło”,
– Grupa nawrotów.

Zakończenie etapu Gospodarza następuje po uzyskaniu zgody społeczności. Pacjent kończy proces terapeutyczny. Temu wydarzeniu towarzyszy ceremonia Mszy Św. sprawowanej w intencji kończącego leczenie, na której następuje uroczyste odczytanie wpisu do „Księgi Dokonań”.

Neofita „San Damiano”.

Status Neofita „San Damiano” otrzymuje osoba, uzyskała zgodę kadry terapeutycznej i udowodniła swój rozwój w trzeźwym życiu oraz poprosiła Społeczność o ten przywilej.

Zadania:
-Utrzymuje kontakt ze Społecznością.

Nadanie tytułu Neofity „San Damiano” jest uroczystością, którą organizuje Społeczność. Neofita żyje trzeźwo i utrzymuje więzi z Ośrodkiem „San Damiano”. Na pamiątkę tego wydarzenia, każdy z neofitów otrzymuje pamiątkowy znak NIEŚMIERTELNIKA.

FUNKCJE I ZADANIA W SPOŁECZNOŚCI OŚRODKA

Założenia
Osoba uzależniona traci zdolność do kierowania swoim życiem. Permanentny kontakt z substancją psychoaktywną powoduje, że narkoman nie potrafi nawiązywać właściwych relacji z innymi, w działaniu posługuje się manipulacją, nie podejmuje dojrzałych ról jakie powinien pełnić w społeczeństwie. Wielu spośród pacjentów jest zaniedbanych wychowawczo; nie potrafi posługiwać się podstawowym sprzętem, podejmować decyzji czy wykonywać prostych czynności dnia codziennego. Odwróceniem tego stanu jest nauka funkcjonowania w rolach jakie wyznacza społeczność.
W tworzeniu Społeczności Terapeutycznej istotną rolę odgrywa osobiste zaangażowanie pacjentów w proces uczenia się ról społecznych. Nauka ról odbywa się poprzez podejmowanie funkcji i zadań, w czasie których osoba lecząca się może zmienić postawę nihilizmu na zaangażowanie i podejmowanie odpowiedzialności. Pełnione funkcje i zadania dają sposobność nabywania konkretnych umiejętności technicznych, uczenia się troski o Ośrodek, jego wyposażenie oraz estetykę. Funkcje i zadania pomagają pacjentom w uczeniu się współpracy i podporządkowania względem samych siebie.

Cele
Celem programu jest nabycie podstawowych umiejętności w pełnieniu ról społecznych u osób uzależnionych od narkotyków leczących się w Ośrodku „San Damiano” w Chęcinach.

Formy realizacji

Funkcja ma charakter kierowniczy i wiąże się z działaniem w określonej sferze życia „San Damiano”. W jej pełnieniu ważne jest zaangażowanie, wyrobienie w sobie ducha pokory oraz zdolności do zarządzania ludźmi. Funkcyjny zwraca uwagę na jakość relacji jakie tworzy z osobami mu podległymi; powinien on zadbać o osoby, którymi zarządza oraz o efekty swojej pracy. Przebieg pełnionej funkcji podsumowuje się na Społeczności Głównej. Funkcyjni ściśle współpracują z Kadrą Ośrodka.

Osoby sprawujące funkcje oraz dyżurujący terapeuta wchodzą w skład Zarządu Domostwa. Spośród siebie wybierają Prezesa Domostwa (wybrany na czas 1-2 miesiące), który kieruje pracą Zarządu i reprezentuje Społeczność na zewnątrz. Prezes codziennie zbiera Zarząd na obrady, celem omówienia bieżących spraw Domostwa i zaplanowania konkretnych inicjatyw. Prezes Domostwa dba, aby czas pełnienia funkcji i zadań nie przeciągał się w czasie. Stanowisko Prezesa zdaje się podobnie jak funkcje – przed Społecznością.

Obok funkcji organizowane są Zadania – w zależności od bieżących potrzeb Ośrodka. Zadania organizuje Zarząd na wniosek Funkcyjnych. Zadania mogą podejmować zarówno młodsi jak i starsi członkowie Społeczności. Funkcyjni wprowadzają w wyznaczone zadania poszczególne osoby i monitorują ich wykonanie.

Funkcje w Ośrodku:
1. Kierownik SOD – Służba Ochrony Domostwa: sprawdza czy ktoś w Społeczności nie złamał abstynencji, czuwa nad bezpieczeństwem Społeczności (dba by środki psychoaktywne nie przedostały się na teren Domostwa. Wraz z terapeutą jest odpowiedzialny za kontrolę przyjmowanych do Ośrodka pacjentów. Za wiedzą terapeutów dysponuje alkomatem i testami na obecność narkotyków.
2. Kierownik Pracy – przydziela codzienne obowiązki; wprowadza w ich wykonanie i w kwestiach spornych podejmuje decyzje o sposobie ich wykonania. Ściśle współpracuje z kierownictwem Ośrodka planując codzienne prace , zgłaszając zapotrzebowanie na zakup narzędzi do pracy i informująco zaistniałych usterkach.
3. Gospodarz Domu – dba o czystość i estetykę w Ośrodku i jego obejściu. Zajmuje się pralnią i sprzętami domowymi. Ściśle współpracuje z ekonomem klasztoru, kierownikiem pracy oraz konserwatorem, zgłaszając zapotrzebowanie na wykonanie odpowiedniej pracy w ośrodku, zakup detergentów oraz potrzebnego sprzętu. Dba o segregację śmieci. Monitoruje pracę swojego teamu.
4. Szef Kuchni – jest odpowiedzialny za czystość na kuchni, planuje jadłospis i zakupy, koordynuje pracę zmiany kuchennej. Ponadto, ściśle współpracuje z ekonomem, kierownictwem Ośrodka, natomiast wszelkie usterki na kuchni zgłasza konserwatorowi.
5. Kulturalno-Oświatowy – organizuje planowy czas wolny dla Społeczności, organizuje wyjścia i wyjazdy rekreacyjne (kino, teatr, sala gimnastyczna, obozy rekreacyjne, itp.), organizuje święta „San Damiano” (urodziny, imieniny członków Społeczności oraz rocznice i inne uroczystości).
6. Artystyczny – opiekuje się salą warsztatową, współpracuje z prowadzącą zajęcia. Organizuje kiermasze z wykonanymi rzeczami, monitoruje pracę swojego teamu (kronikarz, szwalniowy, tablicowy).
7. Ekonom – dba o finanse społeczności, porządkuje konta społeczności, wpłaca i wypłaca pieniądze członkom społeczności, ściśle współpracuje z kierownictwem Ośrodka oraz innymi funkcyjnymi.
8. Egzekutor – odpowiada za przestrzeganie ustaleń społeczności, szczególnie za propozycje i realizację zadań korekcyjnych, prowadzi i na bieżąco uzupełnia zeszyt egzekutora.

CZAS TRWANIA FUNKCJI

Funkcje można zdawać po czasie 1 miesiąca (nie dłużej niż 2 miesiące). Zaliczenie funkcji ma miejsce w czasie Społeczności Głównej, na której zdający otrzymuje informacje dotyczące całości jego funkcjonowania. Funkcja jest podsumowana po upływie czasu przeznaczonego na jej pełnienie.
Funkcje podlegają ocenie społeczności. Wyróżniono następujące formy oceny:
-Poczucie sukcesu,
-Normalna,
-Niezaliczenie.
W trakcie trwania funkcji można ją odebrać ze względu na notoryczne zaniedbania.

PROGRAM IV – PROGRAM EDUKACJI PROZDROWOTEJ
(OBEJMUJĄCY PROFILAKTYKĘ ZACHOWAŃ RYZYKOWNYCH DOTYCZĄCYCH M.IN ŻÓŁTACZKI, HIV, AIDS)

WSTĘP
Program przeznaczony jest dla osób pełnoletnich zarówno kobiet jak i mężczyzn, którzy uczestniczą już w programie leczenia uzależnień w Ośrodku „San Damiano” w Chęcinach.
Realizacją programu zajmują się pracownicy Ośrodka: kadra terapeutyczna, przeszkoleni wolontariusze, pielęgniarka i lekarz ośrodkowy oraz instytucje współpracujące z Ośrodkiem. Do realizacji programu zaproszeni są przynajmniej raz w roku specjaliści z zakresu HIV/AIDS.
Ich podstawowym zadaniem jest uświadomienie pacjentom zagrożeń związanych z chorobami zakaźnymi, pomoc w kierowaniu i kierowanie do specjalistycznych przychodni oraz monitorowanie ewentualnego leczenia.

CEL
Głównym celem programu jest ograniczenie zakażeń HIV, HCV, HBS i innych chorób związanych z zażywaniem narkotyków oraz uzyskanie poprawy stanu zdrowia u osób poddawanych specjalistycznemu leczeniu.

FORMY REALIZACJI
Praca nad programem koncentruje się wokół trzech obszarów:
1. edukacji,
2. diagnozowania,
3. monitorowania.
Praca w obszarze edukacyjnym koncentruje się na terapii indywidualnej i zajęciach w małych grupach. Głównym celem jest przekazanie rzetelnej wiedzy z zakresu chorób współistniejących przy uzależnieniach od narkotyków, ogólnych zasad higieny, rodzajów ryzyka zakażeń dla osób już zarażonych, zachęcenie pacjenta o dbanie o swój stan zdrowia, do higienicznego trybu życia i promowanie zdrowych, aktywnych form spędzania czasu wolnego.
Praca w obszarze diagnozowania odbywa się przy współpracy z lekarzem ośrodkowym i miejscowym ośrodkiem zdrowia. Koncentruje się wokół kierowania pacjenta na badania- /HIV, HCV, HBS/ oraz do poradni specjalistycznych, stworzenie grupy wsparcia, ułatwienie dzielenia się problemami i doświadczeniami, udzielenie pomocy terapeutycznej.
Praca w obszarze monitorowania polega na motywowaniu do: podjęcia leczenia w poradniach specjalistycznych, przestrzegania zaleceń lekarskich, systematyczności np. w przyjmowaniu leków, konieczności poddawania się badaniom kontrolnym- pacjenci mogą liczyć na wsparcie psychologiczne w chwilach załamania, smutku, depresji.
Główne zadania programu realizowane są poprzez: spotkania edukacyjne, rozmowy indywidualne, zajęcia sportowe, zajęcia rekreacyjne. Celem spotkań kierowanych do osób zarażonych HIV, HCV jest udzielenie informacji na temat uzyskania pomocy socjalnej.
Spotkania edukacyjne kierowane do kobiet leczących się w ośrodku poświęcone są rozmowom na temat:
– Badań okresowych ginekologicznych, profilaktyce raka piersi,
– Zaburzeniom jedzenia (anoreksja, bulimia)
– Higieny intymnej
– Podstawowym informacjom na temat zachowań sprzyjających zakażeniu
Podczas terapii w pracy z pacjentem dominuj ą rozmowy indywidualne na których poruszane są tematy:
– Jak zachować środki ostrożności zwłaszcza w kontakcie z krwią osób zakażonych
– Rozmowy przygotowujące do badań na obecność wirusa HIV, HCV
– Rozmowy po otrzymaniu wyników i przygotowujące do podjęcia specjalistycznego leczenia
– Rozmowy wspierające w chwilach załamania, smutku, depresji wynikające z faktu zakażenia
– Nauka planowania aktywnego spędzania czasu wolnego
– Nauka opieki i dbania o siebie-higieniczny tryb życia, odżywianie, sen itp.
W ciągu całego leczenia pacjenci uczestniczą w zajęciach sportowych, wycieczkach, obozach i biwakach.

CZAS TRWANIA
Program jest realizowany przez cały czas trwania terapii w Ośrodku. Na wszystkich etapach leczenia realizowane są indywidualne plany terapeutyczne wynikające z diagnozy, które zawierają elementy promujące zdrowy tryb życia.

PROGRAM V – PSYCHOEDUKACYJNY DLA RODZICÓW

WSTĘP
Zazwyczaj młodzież uzależniona ma zaburzone kontakty z najbliższą rodziną. Zwykle uzależnieni swoim postępowaniem zakłócali życie prywatne i rodzinne osób, z którymi mieli kontakt.
Program wspomaga proces porządkowania zaburzonych relacji z osobami najbliższymi. Przeznaczony jest dla osób pełnoletnich zarówno kobiet jak i mężczyzn, którzy uczestniczą już w programie leczenia uzależnień a także dla ich osób najbliższych. Program skierowany jest także na pomoc rodzinom zgłaszającym się po poradę do pracowników Ośrodka.

CEL
Celem programu jest:
– Uczenie się nawiązywania relacji z osobami „ważnymi” (rodzice, współmałżonkowie, krewni),
– Zdobycie u pacjentów umiejętności w porządkowaniu zaburzonych relacji,
– Nawiązywanie przez pacjentów kontaktów z osobami najbliższymi,
– Udzielanie porad rodzinom uzależnionych w związku z motywowaniem pacjentów do leczenia,
– Udzielanie porad rodzinom uzależnionych w kwestii bieżących problemów związanym z uzależnieniem,
– Edukacja rodzin osób uzależnionych w zakresie wiedzy o uzależnieniach,
– Motywowanie osób współuzależnionych do podjęcia terapii.

FORMY REALIZACJI

Realizacją programu zajmują się pracownicy Ośrodka „San Damiano”. Realizacja programu ma charakter poradnictwa rodzinnego oraz organizowanych warsztatów i spotkań.

Program jest realizowany przez:
– Nawiązywanie kontaktu listowego z osobami najbliższymi,
– Organizowane spotkania osób leczących się w ośrodku z osobami ważnymi;
– Organizowanie przepustek terapeutycznych do domów rodzinnych,
-Zaplanowane spotkania w ramach poradnictwa – dla członków rodzin osób uzależnionych (nie leczących się w Ośrodku) zgłaszających się po pomoc do Ośrodka,
– Poradnictwo telefoniczne i internetowe.

Do udziału w programie motywowani są pacjenci Ośrodka po wcześniejszych konsultacjach i diagnozie problemów osobistych. Pacjenci indywidualnie planują porządkowanie relacji z osobami ważnymi: ze względu na wiek pacjentów leczących się w Ośrodku (osoby dorosłe) oraz z powodu różnych procesów występujące w terapii oraz w systemie rodzinnym (patologia w rodzinie, brak gotowości osób najbliższych do wzięcia udziału w programie itp.).

Zajęcia planuje i prowadzi w trybie indywidualnym terapeuta odpowiedzialny za pacjenta przy udziale psychologa.

Tematy realizowane w planowanych zajęciach dla osób ważnych:
-Warsztat motywacyjny (zachęca do wzięcia udziału w programie, pozwala na określenie potrzeb i oczekiwań, pozwala na nawiązanie bliższego kontaktu z terapeutą, umożliwia przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, daje możliwość prezentacji programu ośrodka, motywuje do współuczestniczenia w programie osoby leczącej się)
-Edukacja z zakresu wiedzy o uzależnieniach (przekazanie wiedzy z zakresu procesu uzależnienia, mechanizmów i fazach uzależnienia)
-Warsztat z komunikacji (uczenie się wzajemnego przekazywania własnych opinii, oczekiwań, uczenie się negocjacji i kompromisu, okazywanie uczuć i emocji)
-Edukacja z zakresu nawrotów (dostarczenie wiedzy na temat mechanizmów, objawów i faz nawrotu oraz sposobów zapobiegania i pomocy).

CZAS TRWANIA
Program jest realizowany przez cały okres terapii. Termin zajęć z rodziną i czas ich trwania jest wcześniej indywidualnie uzgadniany. Szczególną uwagę przykłada się do wspólnych spotkań pacjentów z rodziną. Pacjent wyraża dobrowolnie (po wcześniejszej motywacji) chęć udziału w programie.

PROGRAM VI – PROFILOWANY
„NIERUCHOME ŚWIATŁO”
Na podstawie zajęć opracowanych przez P. Fijewskiego, Warszawa 1994
(SKIEROWANY NA REDUKCJĘ DEFICYTÓW W ZAKRESIE DOJRZAŁOŚCI EMOCJONALNEJ)

WSTĘP
Uzależniona młodzież ma szczególne deficyty związane ze znajomością siebie (umiejętnościami intrapersonalnymi). Taki stan rzeczy powoduje niezdolność do określania własnych stanów, przeżyć, celów, deficytów i zdolności. Wyrównanie deficytów w tej sferze umożliwia osobie uzależnionej rozwijanie się na płaszczyźnie osobowej, co pozytywnie rzutuje na realizowanie stawianych sobie celów rozwojowych, co jest niezbędne w wychodzeniu z uzależnienia.
Program wspomaga proces terapeutyczny realizowany w programie Ośrodka. Realizacją programu zajmują się pracownicy Ośrodka „San Damiano”.

CEL
Celem programu jest:
– lepsze poznanie siebie
– zdobycie umiejętności w radzeniu sobie z trudnościami i problemami osobistymi
– wypróbowanie nowych reakcji i zachowań w grupie
– uświadomienie sobie: kim jestem, co się dzieje w moim życiu, co się dzieje we mnie samym.

FORMY REALIZACJI
Realizacja programu ma charakter warsztatowy. Do udziału w programie motywowani są pacjenci Ośrodka po wcześniejszych konsultacjach i diagnozie problemów osobistych. Grupa warsztatowa ma charakter zamknięty.

Zajęcia obejmują:
– Pracę osobistą nad tematem i stawianymi pytaniami,
– Prowadzenie własnych notatek,
– Dzielenie się własnymi spostrzeżeniami i doświadczeniem odnośnie siebie,
– Dzielenie się własnymi spostrzeżeniami odnośnie innych uczestników,
– Udzielanie i przyjmowanie informacji zwrotnych,
– Podsumowanie prowadzącego zajęcia.

Tematy zajęć:
1. Lista tego, co lubię
2. Lista uczuć
3. Kim jestem (cz. I)
4. Kim jestem (cz. II)
5. Muszę – chcę
6. Moje pragnienia
7. Moje przyjemności
8. Przyjmowanie i dawanie
9. Kierowanie sobą
10. Lista trudności osobistych

Prowadzący zajęcia przedstawia szczegółowy konspekt dotyczący przeprowadzonego tematu, uczestników, daty przeprowadzenia zajęć i czasu ich trwania.

CZAS TRWANIA
Warsztat jest realizowany z grupa pacjentów przygotowujących się do zakończenia procesu terapeutycznego (minimum 3 osoby). Warsztat trwa nieprzerwanie przez 5 dni.

Profilaktyka przeciw zakażeniom: HIV, WZW i inne – podstawowe zasady bezpieczeństwa
DOMOSTWO
1. Dbaj o czystość i dezynfekcję sanitariatów.
2. Przypominaj innym o podstawowych zasadach bezpieczeństwa.

PRACA
1. W sytuacji skaleczenia:
– kiedy opatrujesz kogoś załóż rękawiczki lateksowe,
– zwróć uwagę, aby osoba pomagająca Ci miała założone rękawiczki lateksowe.
2. Ranę należy zdezynfekować płynem odkażającym i zabandażować.
3. Bandaż należy podpisać i systematycznie zmieniać (stare bandaże wrzucamy do pojemników a następnie palimy).

KUCHNIA
1. Kiedy skaleczysz się przygotowując posiłek – zgłoś szefowi kuchni –skażonych produktów nie podajemy do spożycia.
2. Wyparzaj jajka, owoce.
3. Spożywaj przegotowaną wodę pitną, pasteryzowane mleko i inne produkty.

CODZIENNA HIGIENA
1. Dbaj o codzienną higienę osobistą.
2. Myj ręce przed posiłkami i po korzystaniu z toalet.
3. Stosuj sprzęt jednorazowy (maszynki do golenia) – nie pożyczaj ich nikomu ani nie korzystaj z czyjegoś sprzętu.

Pamiętaj! Zakazić się możesz:
– Drogą pokarmową, poprzez spożycie zakażonej wody, mleka, owoców,
– Poprzez kontakt z krwią (do zakażenia dojść może u fryzjera, podczas tatuażu, akupunktury, itp.),
– Drogą płciową (kontakty seksualne),
– Poprzez iniekcje dożylne.

NIE ZAKAZISZ SIEBIE I INNYCH
STOSUJĄC SIĘ DO PODSTAWOWYCH ZASAD BEZPIECZEŃSTWA!!!